Saturday, December 29, 2012

၀မ္းသာရမွာလား..........၀မ္းနည္းရမွာလား

၀မ္းသာရမွာလား..........၀မ္းနည္းရမွာလား


မထသအထူးကားေတြမွာ ဒရိုင္ဘာဖုန္းတစ္လံုး၊ စပယ္ယာဖုန္းတစ္လံုးေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေနၾကၿပီ။
ေန႔တိုင္းလိုလုိ ၾကားရတာက-

““ဟလို.. ေအး... ဘယ္ႏွစ္မိနစ္ျခားလဲ။ ပါလာၿပီလား။ ဟုတ္တယ္။ အဲ့ေကာင္မီးပြိဳင့္မွာက်န္ခဲ့ တယ္။ မွတ္တိုင္ကထြက္သြားၿပီလား။ ၁၅ မိနစ္ ဟုတ္လား။ ေမာင္း... ဆရာေရ... ေနာက္ကေကာင္ ပါလာၿပီ””

ကဲ... အဆင္ကိုေျပလို႔.... မွတ္တိုင္ေတြမွာ ကားဆိုက္တဲ့အခ်ိန္မွတ္သူေတြကလည္း ဖုန္းကိုယ္စီနဲ႔။

ဟိုတေလာတုန္းက အလုခံရတဲ့အထဲဖုန္းကေလးပါသြားေလေတာ့ ဆက္သြယ္မႈေတြကျပတ္။
အေရးႀကီးရင္ ေဘးကေဘာ္ဒါဖုန္းယူယူဆက္ရ။ တစ္ေန႔က ၿမိဳ႕ထဲဆင္းေတာ့ မထသကားေပၚမွာ။
ဖုန္းဆက္စရာတစ္ခုရွိလို႔ ေဘးကေဘာ္ဒါဆီက ဖုန္းေတာင္းမိတယ္။ ျပႆနာပဲ။ သူ႔ဖုန္းမွာ
ေငြလက္က်န္ ၁၂ က်ပ္ဆိုလား။ ဒါဆိုလည္းေနေတာ့..လို႔။ မွတ္တိုင္ေရာက္မွဆက္မယ္ေပါ့။

နားစြန္နားဖ်ားၾကားတဲ့ ေငြေကာက္စပယ္ယာက လက္ထဲကဖုန္းကိုလွမ္းထိုးေပးတယ္။
““ဆက္ေလ”” တဲ့။

ခီြးခီြး..... ရီရမလို.. ငိုရမလို... အျဖစ္က။




အဘဥကၠာကုိကုိ facebook မွ

No comments:

Post a Comment